Hoe de wijnstok valse meeldauw bestrijdt

Als de wijnstok neen zegt tegen valse meeldauw!!

We vonden een tekst gepubliceerd in 2002 door het federale station van Changins over de totale weerstand van de Solaris-druivensoort tegen valse meeldauw. We reproduceren hem hieronder volledig. Wat ons betreft, hebben we de Solaris-planten sinds hun aanplant in 2003 nooit behandeld tegen valse meeldauw en hebben geen enkele ziekte geconstateerd. In onze ervaring is dezelfde weerstand ook vastgesteld bij 2 andere rassen: Bronner en Rondo. Deze variëteiten zijn aanverwant en stammen alle drie uit de "Saperavi Severnyi"-druivensoort. Deze laatste is een zeer oude Russische interspecifieke soort die het resultaat is van een kruising van de Aziatische botanische soort "Vitis amurensis".

"Ook al is valse meeldauw geen echte schimmel (het is eerder een soort alg), hij veroorzaakt welgekende schade aan de groene weefsels van de wijnstok. Op het federale station van Changins werd onlangs aangetoond dat Solaris, een druivensoort die van nature bestand is tegen valse meeldauw, fysiek en zichtbaar in staat is om meeldauw tegen te gaan.

De onderkant van de wijnbladeren is bezaaid met kleine natuurlijke openingen, de huidmondjes. Hierdoor kan de plant het overtollige water verdampen en gassen (kooldioxide of CO2, zuurstof) uitwisselen.

Het is echter uitsluitend via deze zelfde huidmondjes dat valse meeldauw in de plant komt en de weefsels binnendringt. Waarnemingen van een druivensoort die gevoelig is voor valse meeldauw, Chasselas, tonen aan dat de meeldauw al na 12 uur door deze openingen kan glippen en zijn snelle ontwikkeling in het blad kan beginnen.

Bij Solaris is dat niet het geval. Door in de huidmondjes te proberen binnendringen, lokt meeldauw een snelle reactie uit van de plant. De plant scheidt onmiddellijk een vaste stof af die de huidmondjes letterlijk verstopt en zo voorkomt dat de meeldauw in de huidmondjes terechtkomt. Beter nog, deze afscheidingen overvloeien via de huidmondjes, bedekken de meeldauw en verlammen hem. Deze reactie verspreidt zich vervolgens naar de regio’s rondom de infectie, waardoor huidmondjes die nog geen bezoek kregen van de meeldauw worden geblokkeerd. We hebben dus een soort van progressieve "vaccinatie" tegen meeldauw. Er zijn studies aan de gang om de chemische samenstelling van deze afscheidingen te bepalen. Het zal interessant zijn om te bepalen of dit afscheidingsproces een veelvoorkomend fenomeen is voor meeldauwresistente druivensoorten of het alleen betrekking heeft op Solaris."

(Publicatie van het Station fde recherches en production végétale CHANGINS - NYON, 18/11/2002)